Fred Piek – Ballads

Ballads
(TYFred TF002, eigen beheer: www.Fredpiek.nl)

‘Er staat heel wat folkgeschiedenis op het podium’ vertelde Fred Piek tijdens de cd-voorstelling in de Kroepoekfabriek in Vlaardingen. Vele platenhoezen en liedboeken stonden sierlijk opgesteld achter de zanger-gitarist. Het is een selectie waar Fred veel waarde aan hecht, muzikaal gezien dan. Het vormt de bron van zijn inspiratie tot de folkmuziek met veel Angelsaksische en Schotse folkmuziek. Oudere liederen, soms stokoud zoals die uit de liedboeken maar soms ook op vinyl, en wat meer hedendaags werk, al moet je dat laatste ook met een korrel zout nemen als ze al zo’n veertig jaar oud is…

Voor Ballads greep Piek dus terug naar die verzameling. Niet voor het eerst blikte hij terug op zijn toch wel imposante carrière. Met het prachtige en intieme Vroeger is terugdeed hij dat naar de Fungus tijd met Nederlandstalige liedjes. Maar ook De drummer en de zanger is min of meer een retrospectie. In dit geval de Britse traditionals en Amerikaanse folk-en jazzsongs. Het grote verschil is dat het aantal medewerkers werd gereduceerd. Op vroeger is terug nog met Walter Kuipers en een handvol gastmusici, opDrummer met Fungus collega Louis Debij. Ballads bevat alleen Fred Piek op gitaar en stem.

Verwacht geen virtuoze muzikale hoogstandjes op de snaren. Fred is een bekwaam, maar beperkt begeleider. Voldoende voor een gedegen achtergrond. Maar daar draait het niet om. De begeleiding is ondergeschikt aan de stem en het lied en het verhaal. En die stem is zonder discussie. Fred Piek: herkenbaar uit duizenden, nog immer sterk, overtuigend, helder en krachtig. Een kritische noot geldt wel juist die selectie. Want de helft van de songs betreft hernomen materiaal dat Fred eerder met Fungus opnam. Hij zegt dan wel dat hij er een andere invulling aan gegeven heeft, maar ze blijven mijns inziens dicht bij de Fungus aanpak.

Duidelijk anders is het bijvoorbeeld in Two Brethren. In de Fungus versie een a capella lied, hier gitaar en stem, zonder overdubs. Let wel: de uitvoeringen laten niet te wensen over, maar ik had toch liever andere songs uit die prachtige platen of uit die fraaie liedboeken gehoord. Ik kan me ook niet voorstellen dat er geen andere songs zijn waar Fred de kriebels van kreeg. De verhouding is gewoon scheef.

Een zestal songs behoort wel tot die nog ‘nooit eerder verschenen’ opnamen. Daaronder Young Edwin in the Lowlands, een lied dat uitstekend bij Piek hoort. Dat geldt ook voor The Bonny ship the Diamond, voor mij het mooiste lied op de schijf. Jammer dat een nummer als Farewell to the gold, vaak live in een grotere bezetting gespeeld, ontbreekt. Ballads zal de hitlijsten niet halen. No more hits voor Fred, maar dat heeft hij ook niet nodig. Juist dit soort nummers hoort in een intieme setting, waarbij de luchtige, ontspannen en vooral spontane presentatie van de Vlaardinger je bij de les houdt.

Een oproep dus om Fred Piek gewoon live aan het werk te gaan zien. Kan je daarna de cd Ballads aanschaffen en thuis op je gemak met een goed glas bier of wijn nagenieten van mooie, fraai en vooral eerlijk  uitgevoerde Britse folksongs. Fred Piek gaat volledig naakt, met de billen bloot, maar houdt zich prima staande. Toch wel een legende zo zoetjes aan…